Bu yazıda tamamen interface mantığı üzerinde durmak istiyorum. Çünkü önemli bir konu. Serinin ilk yazısında interface kavramına kısa bir giriş yapmıştık. Class‘ların dış dünya ile arayüzlerinin interface yardımıyla tanımlandığını ifade etmiştik. Ama tamamen yabancı birinin gözüyle bakmaya çalıştığımda bu tanım çok havada duruyor. Tanımı biraz daha açıp “class‘ta bulunması gereken methodların listesi” dediğimizde ise yine aynı gözler “iyi de neden böyle bişeye ihtiyaç duyuyoruz ki?, açar class‘ı bakarım” diye düşünebilirler. Çünkü genelde lisans eğitimi boyunca tek başınıza proje geliştirirsiniz. Bu durumda her modül elinizin altındadır. Ama hayat her zaman böyle olmayacaktır…

Büyük ve kurumsal bir firmada çalışıyor olabilirsiniz. Muhtemelen projelerde onlarca yazılımcı çalışacaktır ve bu yazılımcılar ayrı ayrı takımlara ayrılacaktır. Bu takımların her biri yazılımın bir bölümünü, bir modülünü geliştirecektir. Ve bu modüller mutlaka birbirleriyle ilişki içerisinde olacaktır. Bu noktada farklı gruplardaki yazılımcıların kendi geliştirdikleri modüllerin hangi noktalarda ne şekilde bir bağlantı kuracağı konusunda hemfikir olması gerekir.

Object Oriented Programlama mantığından bahsetmeye başlamıştım, fakat bunun bir yazıda halledilemeyeceğini anlayınca yarıda bırakmıştım. Bu yazıda devam ediyorum. Bir önceki yazıya Java – Object Oriented Kavramı I linkinden ulaşabilirsiniz. Object, class, inheritance, interface kavramlarını kısaca anlattıktan sonra, bir class’dan object oluşturma sırasında gerçekleşen işlemleri yani decleration, instantiation ve initialization işlemlerini anlatmıştım. Bu yazımda kaldığımız yerden devam ederek, static keyword’ünden, final keyword’ünden, methodlardan, overloading kavramından, access modifier‘lardan bahsetmeyi düşünüyorum. Çok uzatmadan başlayalım ve mümkün olduğunca kısa yazarak sıkmamaya çalışalım 🙂

Static:

Burada static‘den bahsetmeden önce bir önceki yazıda anlattığım instantiation işlemi yani class’dan object üretilmesi işlemini hatırlayalım. Bunun için referans tutan bir değişken ile hafıza alanı açıyor ve o alana constructor ile değerleri atıyorduk.

Daha önce bir object oriented programlama (OOP) dili kullanmadıysanız muhtemelen Java ile ilgili yazacağım yazılarda zorlanacaksınız. Ben her ne kadar bilindiğini varsayacağımı söylesem de bazı temel kavramlara değinmem gerektiğini düşündüm. Çünkü OOP kullanılsa bile bazı kavramlar bilinmiyor, ezbere kullanılıyor. Object, class, inheritance, interface, encapsulation… gibi terimlerin ne anlama geldiğinden bahsederken bu kavramları gerçek hayattan örneklerle ilişkilendirerek iyi anlaşılmasını sağlamayı amaçlıyorum. Örnekler de tabiki Java syntax ‘ı kullanılarak verilecek. Terimleri anlatırken Türkçe’ye çevirmemeyi tercih ediyorum. Çünkü o zaman karışabiliyor, en iyisi orjinal haliyle öğrenmek.

Object:

OOP mantığını anlamanın temeli Object kavramını anlamaktan geçiyor…